Nowy przekład arcydzieła

[...] Krótko mówiąc, szlachetka nasz tak się zaciekł w czytaniu, że dnie i noce nad książkami trawił; doszło do tego, że wskutek zbytecznego natężenia i niewywczasu, mózg mu jakoś scieńczał, iż po prostu mówiąc, zgłupiał na piękne. Nabił sobie mózgownicę wszystkimi tymi andrybajami, które czytał, tak dalece, że mu się zamieniła całkiem w ładowny lamus czarów, uroków, zabijatyk, potyczek, ran, miłości, sercowych żałości, zapałów, udręczeń, srogości i tym podobnych niedorzeczności. I tak to wszystko, co czytał, wbił sobie krzepko w biedną głowinę, że ani mu gadaj, ażeby mogło być co prawdziwszego w dziejach świata.




To jest fragment drugiego polskiego przekładu (z 1886 r.), do którego przyzwyczajone są rzesze polskich czytelników, a dokonanego przez Walentego Zakrzewskiego. Przygody przemyślnego szlachcica poznawaliśmy też dzięki przekładowi Anny i Zygmunta Czernych z 1955 roku. Wydawnictwo Rebis zapowiada nowy, uwspółcześniony przekład Wojciecha Charchalisa, na dodatek ozdobiony rysunkami Wojciecha Siudmaka. Jestem ciekawa nowego tłumaczenia, myślę, że warto dać szansę autorowi przekładu.

Wydawca rekomenduje nowe krytyczne wydanie następująco:

Dzięki nowemu polskiemu przekładowi dzieło zostało odświeżone, więc współczesny miłośnik literatury będzie mógł cieszyć się tą historią jak nigdy przedtem. Wspaniały przekład wspaniałego dzieła. Okazuje się, że mimo swego sędziwego wieku Don Kichot to książka interesująca, wciągająca i pouczająca, a przede wszystkim śmieszna, jak informuje sam autor na kartach swojej powieści. Do tej pory trudno było tę śmieszność dostrzec. Dopiero teraz w pełni możemy docenić humor i doskonałe pióro wielkiego Hiszpana.

Miejmy nadzieję, że i sam Don Kichot je zaakceptuje; nie miał on najlepszego zdania o przekładach na inne niż grecki i łaciński język. Uważał je za mało pomysłowe, a z bohaterów czyniące dziwadła:):):)

[...] przekłady bowiem, to jakby kto flandryjskie tkaniny przenicował, postacie będą przebijały, ale tak siatkami jakimiś poprzerzynane, że ich poznać nie można prawie. Rozumiem tłumaczenie z greckiego lub łacińskiego, bo to dwa najlepsze języki, ale tłumaczenie z języków tej samej zwłaszcza natury, może to być użyteczne, bo można jeszcze coś mniej użytecznego zrobić, ale nie powiem, żeby w tym wiele było pomysłu (tłum. Walenty Zakrzewski).

Wojciech Charchalis - badacz i tłumacz literatury hiszpańskiego i portugalskiego obszaru językowego. Autor książki El realismo mglico en la perspectiva europea – El caso de Gonzalo Torrente Ballester (2005). Tłumacz José Saramago i Fernanda Pessoi. Z języka hiszpańskiego przełożył m. in. Zimę w Lizbonie, Beltenebros, Jeźdźca polskiego Antonia Muñoza Moliny, Wszystkie dusze Javiera Maríasa, Kronikę zdumionego króla, Wyspę Ściętych Hiacyntów Gonzalo Torrente Ballestera i Litumę w Andach Maria Vargasa Llosy. Za przekład powieści Makara Juana Goytisolo otrzymał Nagrodę Instytutu Cervantesa w Warszawie.