Paczuszka pełna książek:)

Aktualizacja wczorajszego posta:

Nie będę już wystawiać Waszej, drogie czytelniczki (i czytelnicy!) cierpliwości na próbę i ujawnię wreszcie zawartość paczuszki:)
Oto moje "perełki":

Od dołu: Marek Nowakowski, Joanna Siedlecka, Julia Hartwig, Artur Międzyrzecki, Anna i Jerzy Turowiczowie, Bohdan Urbankowski, Zbigniew Herbert - mnie takie towarzystwo odpowiada. A Wam?

                                         Prawda, że pasują do siebie te publikacje? Zwłaszcza że Julia Hartwig przyjaźniła się z Herbertem. Ostatnio zanurzyłam się w historii literatury polskiej: czytam przede wszystkim o polskich pisarzach i poetach, a następnie sięgam po ich utwory. Tak właśnie było po lekturze znakomitej biografii Urbanka o Broniewskim. Życie i twórczość się zazębiają, więc zaczynam od "lustracji" danego literata, a kończę na zapoznaniu się z jakimiś jego utworami. Od podglądania czyjegoś życia do fikcji literackiej - tak to u mnie teraz wygląda.:)

Przejrzałam książkę Zdzisława Skroka i wpadłam w zachwyt. Jeden z rozdziałów jest... o książkach! Jakże inaczej by mogło być! Biorąc pod uwagę tytuł publikacji. Przecież książka to jedna z najważniejszych rzeczy, bez których żyć nie sposób. A jakie piękne cytaty o książkach znalazłam w eseju Skroka. Cymesik!

 

 

 

Druga książeczka to zbiór reportaży hiszpańskiej pisarki Carment Laforet z jej podróży po Polsce komunistycznej. Oprócz tego, jak widać niżej, eseje Kosidowskiego, dzienniki Mycielskiego (ci dwaj autorzy są mi zupełnie nieznani), historii telewizji polskiej pióra Dariusza Michalskiego, a także ozdobiona zdjęciami i przedrukami z prasy książeczka o położeniu kobiet na początku XX wieku w Austrii i Galicji wydana nakładem niszowego wydawnictwa z Żywca. 

Alu i Książkowcu, za sprawą poniżej zamieszczonych komentarzy pełnych zachwytu na temat twórczości Kosidowskiego, którego czytałyście, jak piszecie, w dzieciństwie, zaintrygowałyście mnie i zainteresowały jeszcze bardziej postacią i dorobkiem tego autora.:)

Dla tych, którzy tak jak ja, niewiele wiedzą o Kosidowskim i nie czytali jego książek, wklejam notkę biograficzną:

Zenon Kosidowski urodził się w 1898 roku w Inowrocławiu w rodzinie inteligenckiej, był ciotecznym bratem Arkadego Fiedlera. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Poznaniu, zmobilizowany do armii pruskiej walczył pod Verdun. Po dezercji uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Studiował na Uniwersytecie Poznańskim i Uniwersytecie Jagiellońskim.
Zadebiutował w 1919 roku jako poeta. Od 1928 roku był dyrektorem poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia, od 1934 roku prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich w Poznaniu, a od 1937 roku wicedyrektorem Polskiego Radia w Warszawie. W roku 1938 został laureatem Srebrnego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury.

Po wybuchu drugiej wojny światowej dotarł do Portugalii, a następnie USA, gdzie m.in. wykładał na Uniwersytecie w Los Angeles.

W 1952 roku wrócił do kraju i podjął z konieczności – nie mając żadnych środków do życia – działalność pisarską. Wydał: Gdy słońce było bogiem (1956), Królestwo złotych łez (1960), Opowieści biblijne (1965), Rumaki Lizypa (1965) i Opowieści ewangelistów (1979).

Zmarł w Warszawie w 1978 roku.

 (Zdjęcie oraz informacje pochodzą ze strony wydawnictwa Iskry)

Zygmunt Mycielski – kompozytor, pisarz i publicysta – ur. 17 sierpnia 1907 r. w Przeworsku. Studia muzyczne odbył pod kierunkiem Rizziego w Krakowie oraz Nadii Boulanger i Paula Dukasa w paryskiej École Normale de Musique.
W Paryżu przebywał do 1936 roku, gdzie był m.in. założycielem Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polskich i przez pewien czas jego prezesem. Po powrocie do Polski zajmował się komponowaniem i publicystyką muzyczną. W 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej. Przedostał się do Francji, gdzie dostał się do niewoli i przebywał w obozie jenieckim do 1945 roku. Potem wrócił do Polski. Włączył się czynnie w organizowanie powojennego życia

muzycznego. Był m.in. prezesem Związku Kompozytorów Polskich i redaktorem naczelnym „Ruchu Muzycznego”. W roku 1968 za swą bezkompromisową postawę (opublikował w paryskiej „Kulturze” „List otwarty do muzyków czeskich i słowackich"), został na ponad dwadzieścia lat wykreślony z życia publicznego – nie wykonywano jego utworów, zakazano publikacji. Na jego twórczość składają się pieśni, utwory kameralne i symfoniczne, wśród których zwracają uwagę te z ostatniego okresu twórczości – Liturgia Sacra, Trzy psalmy, Fragmenty. Zygmunt Mycielski zmarł 5 sierpnia 1987 roku i został pochowany w rodzinnym majątku w Wiśniowej.

 (Zdjęcie oraz informacje pochodzą ze strony wydawnictwa Iskry)